วันหนึ่งพ่อค้าจากแบกแดดได้พบกับบะห์ลูลและพูดว่า “ท่านเชคบะห์ลูล! ขอคำแนะนำจากท่านหน่อยว่า ควรซื้ออะไรที่จะทำกำไรให้ฉันมากที่สุด”
บะห์ลูลตอบว่า “เหล็กและผ้าฝ้าย”
พ่อค้าคนนั้นจึงไปซื้อเหล็กและผ้าฝ้ายจำนวนมากมาเก็บไว้ หลังจากนั้นไม่กี่เดือน เขาก็ขายมันและได้กำไรมหาศาล เขามาพบบะห์ลูลอีกครั้งและพูดว่า “โอ้บะห์ลูลคนบ้า! ฉันควรซื้ออะไรที่จะทำกำไรให้ฉันได้?”
ครั้งนี้บะห์ลูลบอกให้เขาซื้อหัวหอมและแตงโม พ่อค้าจึงนำเงินทั้งหมดไปซื้อหัวหอมและแตงโม แต่เพียงไม่กี่วันต่อมา พวกมันก็เน่าเสียทั้งหมดและทำให้เขาเสียหายอย่างมาก
เขารีบไปหาบะห์ลูลและพูดว่า “เมื่อครั้งแรกที่ฉันขอคำแนะนำจากท่าน ท่านบอกให้ซื้อเหล็กและผ้าฝ้าย ฉันได้กำไรมากมายจากสิ่งนี้ แต่ครั้งที่สองคุณแนะนำฉันแบบไหน! ทรัพย์สินทั้งหมดของฉันถูกทำลาย!”
บะห์ลูลกล่าวว่า “วันแรกเจ้าทักทายข้าว่า เชคบะห์ลูล และเนื่องจากเจ้าทักทายข้าว่าเป็นคนมีปัญญา ข้าจึงให้คำแนะนำตามปัญญาของข้า ครั้งที่สองเจ้าทักทายข้าว่าบะห์ลูลผู้บ้า ดังนั้นข้าจึงให้คำแนะนำเจ้าเหมือนคนบ้า”
พ่อค้ารู้สึกละอายใจกับพฤติกรรมของตนและเข้าใจบะห์ลูลเป็นอย่างดี
